مسوولیت ما در قبال قیام عاشورا چیست؟
از قیام امام حسین (ع) و یاران آن حضرت نزدیک به 1400 سال می گذرد اما با گذشت هر روز ابعاد این قیام و پیام های آن وسیعتر، درخشان تر و ماندگار تر می شود براستی عامل این درخشندگی و ماندگاری چیست؟
تاریخ انقلاب ها و حوادث زیادی را در خود جای داده است ده ها و صدها انقلاب، قیام و اعتراض در اوراق تاریخ درج گردیده است، هزاران نفر به شمول کودکان و زنان روزمره در سراسر جهان قربانی شده و می شوند و از اثر سیاست های خصمانه ی همنوعان خود، جان های خود را از دست می دهند اما از هیچ کدام به این گستردگی تجلیل به عمل نمی آید و میلیون ها نفر برای ده روز متوالی عزا نمی گیرند و به سرک ها نمی ریزند، کودکان و اطفال اشک ماتم نمی ریزند و شهر و دیار سیاه پوش نمی گردند؛ حقا که این قیام جاودانه شد.
هرچند مبارزه میان حق و باطل از آغاز خلقت انسان وجود داشته و این دو در ادوار مختلف تاریخ در برابر هم و برای زدودن و نابود نمودن یکدیگر تلاش نموده یا به عبارت دیگر مبارزه میان نیروی شیطانی و نیروی الهی در وجود هر انسان جریان دارد و هردو برای سرکوب یکدیگر بصورت مداوم و مستمر با هم مجادله می نمایند، در این مجادله کسانی پیروز میدان می شوند که نیروی انسانی و یا خداگونه اش بتواند، نیروی شیطانی اش را مغلوب و مقهور خود گرداند و بر هواهای نفسانی اش غالب آید، همانطوریکه ابر مردان تاریخ و پیشوایان دین و پاسبانان آن چون حضرت امام حسین (ع) و یارانش برای خدا و حراست از دین رسول خدا (ص) قربانگاه چون کربلا را اختیار نمودند و برای اصلاح امت، از همه ی اهل و عیال خود حتی طفل شش ماهه اش بگذرد و همه را به قربانگاه بفرستد تا برای نجات از دین و ارزش هایش قربانی نماید با وجود که می دانست و متیقن بود که در این راه با دشمنان کینه توز، بیرحم و خون خوار چون یزید مواجه اند.
کسی عاری از عاطفه و احساس انسانی است و این را هم می دانست که افراد و پیروانش در این جنگ نابرابر بیرحمانه به شهادت خواهند رسید و خواهر گرامی اش زینب را به مخروبه های کوفه و شام به اسارت خواهند برد، جوان رشید چون علی اکبرش را از دست خواهد داد، دست های برادر و همدم چون ابوالفضل اش بریده خواهد شد، با آن هم خلل در اراده اش پدید نمی آید و از تصمیم خود منصرف نمی شود ، چرا؟
چون ایشان مسوولیت انسانی اش را در برابر دین جدش رسول خدا به درستی درک کرده بود و به خوبی می دانست که باید از این دین به خوبی حراست و نگهبانی کند تا مبادا بدعت ها و پلیدی ها به عنوان یک ارزش درج آن گردد و تفسیر دینی بیابد.
ایشان به خوبی واقف بود که برای خدا و دین خدا باید از هیچ نوع قربانی دریغ ننماید همانطوریکه رسول خدا حضرت محمد (ص) برای این دین زحمات زیادی را متقبل شد، توهین و حقارت های زیادی را متحمل شد با وجود آن هم به راهش ادامه داد و به آینده درخشان دل بست.
همانطوری که حضرت ابراهیم خلیل حاضر گردید که بخاطر اطاعت از اوامر خدای عزوجل، جگرگوشه اش اسماعیل را به قربانگاه ببرد و کارد بر گلویش بگذارد حتی نگاه های معصومانه فرزندش، هیچ گونه خللی بر عزم اش وارد ننماید. این پیامبران و امامان به خوبی نیروی خدایی را در وجود خود بارور ساخته و نیک می دانند که ارزش ها و هنجار ها به آسانی نهادینه نمی شوند فرایند پیچیده و طولانی را می طلبد تا به عنوان یک باور جمعی مورد پذیرش آحاد ملت و مردم قرار گیرد بناءً باید آماده هر نوع قربانی بود.
لذا امام حسین (ع) خود را قربانی کرد تا به من و تو بیاموزد که انسانی زیست کنیم، از دستورات و آموزه های دین، پیروی و اطاعت کنیم، اخلاق دینی داشته باشیم و وجدان انسانی را در خود تقویت نماییم، برادر گونه زیست نماییم، اتحاد و یک پارچگی خود را حفظ کنیم، در برابر تعدی و تجاوز مبارزه کنیم، از ارزش ها و هنجار های پذیرفته شده خود حراست و نگهبانی کنیم و نگذاریم که این ارزش ها از سوی عده ی تهدید شود و ویران گردد.
حال بر من و توست تا از قیام عاشورا بیاموزیم که افراط و تفریط در دین، جای ندارد سنت ها و رسوم ناپسند به عنوان ارزش دینی مطرح نیست، تبعیض و بی عدالتی منشاء دینی ندارد بلکه به حکم خدای عزوجل مسلمانان و مومنین همه برادر هم اند و باید زیست باهمی را اختیار نمایند و اتحاد و یکپارچگی خود را حفظ کنند تا به آینده مطمئن دست یابند هیچ کسی بر کسی دیگر برتری ندارد فقط ملاک برتری، تقوا و پرهیزگاری است بناءً باید به قول شاعر ما باید؛ دست در دست هم دهیم به مهر، خانه ی خویش را کنیم آباد.
موضوع مطلب : 
